پدرم همیشه می گوید که اگر موفقیت های خود را به خط مستقیم تشبیه کنیم، باید همیشه بکوشیم خط خود را درازتر کنیم نه این که خط دیگران را کوتاهتر. حرف دقیقی است. اما.. چرا مردم متوجه این نکته نیستند؟ چرا نمی دانند که ضعیف ساختن دیگران ضامن قوی شدن آن ها نیست؟ چرا نمی دانند که با از میان بردن توانایی های رقیب نمی شود توانا شد؟ چرا نمی دانند که  بد بودن رقیب شان، خوب بودن آن ها را تضمین نمی کند؟